Παράδειγμα:
program maptest;
{$F+}
type
	realmap = function(x : real) : real;
function map2(f : realmap; n : real) : real;
begin
	map2 := f(f(n))
end;
function double(x : real) : real;
begin
	double := x * 2
end;
begin
	writeln(map2(double, 1))
end.
Το πρόγραμμα θα υπολογίσει την τιμή double(double(1)) και θα τυπώσει 4.
Για παράδειγμα με βάση τη διαδικασία map και αντίστοιχη συνάρτηση f μπορούμε εύκολα να δημιουργήσουμε από έναν πίνακα v έναν νέο πίνακα v' του οποίου τα στοιχεία να είναι διπλάσια κάθε στοιχείου του v:
program Map;
{$F+}
const
	maxindex = 10;
type
	realmap = function(x : real) : real;
	mylist = array [1..maxindex] of real;
var
	i : integer
	l1, l2 : mylist;
procedure map(f : realmap; v : mylist; var vnew : mylist);
var
	i : integer;
begin
	for i := 1 to maxindex do
		vnew[i] := f(v[i])
end;
function double(x : real) : real;
begin
	double := x * 2
end;
begin
	for i := 1 to maxindex do
		readln(l1[i]);
	map(double, l1, l2);
	for i := 1 to maxindex do
		writeln(l2[i]);
end.
σ1, σ2, σ3 ...τότε η νέα σειρά θα είναι:
f(...,f(σ3, f(σ2, f(σ1, α))))...
Για παράδειγμα με βάση τη συνάρτηση fold και αντίστοιχη συνάρτηση f μπορούμε εύκολα να βρούμε το άθροισμα των στοιχείων ενός πίνακα:
program TestFold;
{$F+}
const
        maxindex = 10;
type
        realmap = function(x : real; y : real) : real;
        mylist = array [1..maxindex] of real;
var
        i : integer;
        l : mylist;
function fold(f : realmap; a : real; v : mylist) : real;
var
        i : integer;
        result : real;
begin
        result := a;
        for i := 1 to maxindex do
                result := f(v[i], result);
        fold := result;
end;
function sum(x : real; y : real) : real;
begin
        sum := x + y
end;
begin
        for i := 1 to maxindex do
                readln(l[i]);
        writeln(fold(sum, 0, l))
end.
 
Η εύρεση της παραγώγου f' της f για μια τιμή x μπορεί και αυτή
να υπολογιστεί αριθμητικά ως:
 
για μια αρκετά μικρή τιμή του h.
Το παρακάτω πρόγραμμα βρίσκει αριθμητικά μια ρίζα (1.4142135624) της εξίσωσης x^2 - 2 = 0.
program NewtonRaphsonExample;
{$F+}
const
     Epsilon = 1e-8;	{Αρκετά μικρή τιμή}
type
    realfun = function(x : real) : real;
{Εύρεση παραγώγου της f για την τιμή x}
function DerivativeValue(f : realfun; x : real) : real;
begin
     DerivativeValue := (f(x + epsilon) - f(x)) / epsilon
end;
{Εύρεση ρίζας της f για αρχική πιθανή τιμή x}
function NewtonRaphson(f : realfun; x1 : real) : real;
var
   x0 : real;
begin
     repeat
           x0 := x1;
           x1 := x0 - f(x0) / DerivativeValue(f, x0)
     until abs(x1 - x0) < epsilon;
     NewtonRaphson := x1
end;
{Εξίσωση - παράδειγμα (χ^2 - 2 = 0)}
function Example(x : real) : real;
begin
     Example := sqr(x) - 2
end;
begin
     writeln(NewtonRaphson(Example, 12))
end.
 
Function Integrate(f : realfun; a, b : real) : real;
 
Ο υπολογισμός του ολοκληρώματος να γίνει σε ξεχωριστή συνάρτηση με παραμέτρους τη συνάρτηση για την οποία θα υπολογιστεί το ολοκλήρωμα, καθώς και τα άνω και κάτω όρια, α και β.